Haftasonu

   Cumartesi uzun süredir ilk defa ailecek dışarı çıktık.İlk kez diyorum çünkü araba sahibi olduktan sonra yürüyüş yapamaz olduk.Sadece uzun mesafeler için dışarı çıkayorduk.Kısa mesafeleri de kocabey ''şimdi arabayla da gidilmez ki oraya '' deyip çıkmıyordu.
   Arabayı sattık ve ben bayram ettim.Eski günlerdeki gibi evlenmeden önceki gibi elele tutuşup uzun uzun yürüyebiliyoruz artık.Sevgiliyken uzun yollar katetmiştik tabanvayla.sıhhiyeden hayvanat bahçesine kadar yürüyüşlüğümüzde vardır yani.O zaman sevgilim şikayet ederdi gerçi .''Seni hep yürütüyorum özür diliyoum.Evlenince mutlaka araba alacağım hiç yürümeyeceğiz ''derdi.Ama hiçte şikayetçi değildim.Sanki bulutların üzerinde gezinirdim.Yürürken elimi hiç bırakmaz,kolkola yanyana çok güzel vakit geçirirdik.Eski günler ahh.
   Araba olunca o şöfor koltuğunda ben yanında hiç romantik gelmiyor bu durum bana.Şimdi bir de miniş var ki tamamen kopuk oluyoruz.Ben arkada bebişin yanında  o önde seyahat ediyoruz.

  Neyse şu zamanların keyfini çıkaralım dedik.Miniğimizi parka güneşlenmeye çıkardık.Yazdan kalma bir gündü.Parkın en güneşli köşesine kurulduk. İki üç tane minik adam saklambaç oynuyordu.Aynı bizim çocukluğumuzdakiler gibi.Uzun süredir bu oyunu oynayan görmemiştim.Nerdeyse ben de katılacaktım aralarına.Hatta birtanesi geldi bizim kızın pusetinin arkasına saklandı.Kocabey talimat verdi küçüğe ben çık deyince çıkacaksın diye.Herkesi sobeledi ebe çocuk.Bizim yanımıza saklananı bulamadı .Bizim çocuk gitti ebeyi sobeledi.Çok eğleniyorlardı.

http://www.visualphotos.com/image/2x4288502/children_playing_hide_and_seek_in_forest

     Keşke bizim bebeklerimizin büyüdüğü zamanlarda da oynayabilseler bu oyunları diye diye çıktık parktan.Ama hala ümit var.Hala oyun oynamayı bilen çocuklar mevcutmuş.Hem kimse oynamazsa kızımızla biz oynarız.)