8 Temmuz 2015 Çarşamba

08/07/2015 Asya 4 Yaşında




Prensesim 4 yaşında artık. Gerçi kendisine sorsanız 5 uçuk 6 yaşındaymış.

Temmuz doğumlu olduğundan Kreşte 1 nisan günü bir doğumgünü hazırladık. Ozaman çok mutlu oldu. Gerçek doğumgününü aile arasında kutladık.

Kremşanti ile kaplı tavşan yaptım pastasını. yeterki pasta olsun herhaline bayılıyor bizim prenses.


Abla olarak geçirdiği ilk yıldı.Çok zor oldu busene Asya için. Yeni bir kardeş, anneyi paylaşmayı gerekiyor. İlk zamanlar  çok iyi idare etti. Ama Efe hastalanıp biz hastanelerde kalmaya başladıkça tüm dengesi bozuldu kızımın. Annesini sürekli evden alıkoyan bir kardeş kim isterki bunu. Hastaneden taburcu olup Asya ile vakit geçirip biraz normalleştirirken durumu, Efe'nin yeniden hastanede kalmaya başlaması yine değiştiriyordu durumları. O ipek gibi kız gitmiş yerine hırçın,mutsuz, hep ağlayan bir kız geldi. her isteğini ağlayarak dile getiriyor, tırnaklarını koparan, altını ıslatan kendi içinde olayları bu şekilde çözmeye başlayan bir kız oldu pamuk Asyam. Birgün kreşten aradılar yine. Zeynep Asya ile birebir vakit geçirebilirmisiniz, o kadar hırçın ki tüm arkadaşlarına ve kendine zarar vermeye başladı diye.  Biz hastanede olduğumuz sürece daha da kötüymüş durumu. Ama kreş sağolsun bana yansıtmamaya çalışmış, Çok yoğun ilgi göstermişler. Kreşin normal dönemi bitince tekrar yaz okuluna göndermedim, işyerinden de izin aldım. Evdeyiz şimdi. Efe, Asya ve ben. Allaha şükür biraz daha iyi. Hırçınlığı azalıyor giderek.

14 Haziran 2015 Pazar

Ayaş Pikniği 14 Haziran

Bu sene araya Ramazan girmeden gittiğimiz ilk piknikti. Ankara'da öyle gidilip gezilecek pek yeşil alan yoktur. Bizde Ayaş'a gitmeyi düşündük.

Ufak bi gölet kıyısını tercih ettik.O kadar  yol geldik biraz kuru geldi bana burası.


Asya ile Elanur koyunları izlediler.



Ben birazcık resim çekmeye çalıştım.

Güzel kızım Zeynep Asya bana çiçek topladı.


Bizim kızlar çetesi Ravza Tuğba, Elanur ve Zeynep Asya her gördükleri kumda toprakta oynadılar.




Minik adam eksik kalır mı hiç. Erkan Efe de taş toprak demeden oynadı durdu. Görmediğim heran da ağzına taş almaya çalıştı.
Pikniklerimizin atraksiyon adamı kayınbiraderim kurduğumuz salıncakta sallanırken ip birden kopuverdi. Yanında eşim vardı da son anda suya düşmekten kurtuldu. Heyecan olsun diye salıncağı göletin üzerine doğru kurmuştuk.

Yiyecekleri yedikten sonra Ayaş merkezi gezdik.
Eski yıkıp binalar benim ilgi alanım. arasokaklarda gezdik biraz. Ama bi Beypazarı kadar da değil Ayaş. Gitmişken domates alayım dedim ama yokmuş kısmet.


Fotoğrafları genelde boş çekmemişim. hep bizim olduklarımız var. Buraya koyulacaklardan seçebildiklerim...










Günün sonunda merkezdeki meyveciden aldığımız mis gibi çilekleri midesine indiren bir adet Ravza Tuğba...

Zeynep Asya'nın o günkü verdiği birçok pozu böyleydi. Dil dışarda.


Kuzenler bir arada pozu olsun istedik ama çok şey istedik galiba. Doğru düzgün durdukları tek fotoğraf bu.


1 Mart 2015 Pazar

Erkan Efe'nin ilk günleri

Aylar sonra ilk yazımı nihayet yazabiliyorum. İki çocuklu hayat çok güzel ama bir okadar da zormuş. Minik adam ablası gibi uslu, sessiz uyuyan bir bebek değil. Öyle az uyuyor ki.Neyse artık tanışmak isteyen var mı bizim minnoşla.
Karşınızda  Erkan Efe

Asya sarı kel bir bebekken bu adam saçlı ve hafif esmer doğdu.:) Şaşırttı bizi küçük bey.1 günlük hali.
Yaşlı dedeler gibi gıcırdayıp sızlanıp  durdu ilk  iki gün boyunca.  elleri ayakları gözüme pek bi büyük gelmişti.



Burda öyle farklı çıkmış ki. bol saçlı, pek esmer bir Efecik.




Eşimin süpriz gülleri ve evimizin bitanecik sarı çiçeği Zeynep Asya.

Hastaneden geldiğimiz günlerde Asya pek yaklaşmadı yanıma. Anne canın çok yanıyor dimi diye sordu. Yataktan kalkamadığım için hala hamile misin anneciğim diye sordu kuzucuğum.


Blog Listem

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Third Birthday tickers

Popüler Yayınlar