Sabah bir heyecanla uyandık. Kreşe ben götürdüm. İlk başta sessiz, çekingen gibiydi. Ama bu 5 dk bile sürmedi. Orda top havuzlu oyun alanı var. Ona gitti azıcık oynadı. Diğer çocuklarda servisle gelince öğretmeni de hadi artık sınıflara çıkalım mı deyince, "hadi anneciğim öpeyim seni artık işine git "diye geldi yanıma öptü ve uğurladı beni.
hiç böyle kolay olacağını tahmin etmemiştim. Ne çabuk bıraktı bu kız beni ya. Kreştekiler ilk hafta yarım gün gitsin alışsın dediler.
Ama Asya diğer çocuklarla uyku odasına gitmiş, tutturmuş bende burda yatacağım diye. Almaya gittim. Eve gidince anne hadi yastık yorgan alıp kreşe dönelim, orda uyumam gerekli, akşam olmadı ki daha diye ağladı. Biz kreşe gitmek istemez, orda durmaz diye düşünürken, o kreşten eve gelmek istemedi. İnşaal hep böyle devam eder. Sıkılmaz, öğretmenini ve arkadaşlarını sever. Eğitim hayatın başladı minik kızım, hayırlı uğurlu olsun.
Arabaya binmek için beklediği benzin pompası giriş yeri. Kapıyı açarken giriyor dibine kadar, kafasına çarpıp duruyordu. Dedim kızım bak sen şurda bekleyeceksin, arabanın kapısını açana kadar dedim. O gün bu gün diğer kapıdan binmiyor. Geliyor buranın önüne orda öyle bekliyor. Hatta orda "çocuklar için bekleme yeri" yazıyor anne bak burda diyor. Bu kız tam görev adamı. ne denirse harfiyen uyuyor.
Masallah ne guzel kolay olması , aglamaması , allah her anını guzel etsın...sevgıler
YanıtlaSil