Biz büyüdük ...

   Eskiden ne güzeldi.Tüm sevdiklerimiz hep bizimle kalcaklar sanıyorduk.Büyüdükçe çevremizdekiler de yaşlanıyor, ve zamanla sayıları azalıyor malesef. Bu sene ardı ardına vefat haberleri aldım. Büyümek buydu galiba. Çocukken ölüm nedir bilinmiyor ki.Ama şimdi insanın canını çok yakıyor.
   En son canım arkadaşım iyilik meleğimizin annesi  pazartesi vefat etti. çok dirayetliydi benim cesur arkadaşım. Ardında üç tane kardeşinin ona ihtiyacı olduğunun farkındaydı. İnşallah hayatları hep istedikleri gibi olur bundan sonra. Benim melek arkadaşım umarım hep güzel, iyi insanlarla karşılaşır ve anne acısı biraz da olsa hafifler.

  Hayat devam ediyor.Günlük yaşama döndüğümde bizim kuzuya top dikmek istedim ama moral bozukluğundan oda olmadı.Bal kabağından hallice oldu.Canım sıkkındı iyice sıkıldı.
Birde minik hareketlendi artık.Kanepe koydum önüne yastıklar koymama rağmen yere düştü.Nasıl korktum. İki saat uyutmadım.Ama rüyama girdi. küt diye bir ses duyuyorum bakıyorum Asya yerde.defalarca yaşadım durdum. Artık yerlerden yukarı çıkamayacak bizim minik...