Son Günlerde...

Minnoşumun doğru düzgün fotolarını çekemiyorum.Öyle yoğun çalışıyorum ki. Bir yandan okul, bir yandan hamilelik. Zor işlermiş zor. "Çocuk da yaparım kariyer de" diyenler nasıl yapıyorlar bu işi bilemedim. Fotoğraf makinesinin çantasını bile açamıyorum, kolaydaki cep telefonuyla uyduruk resimler çekiyorum. Kuzumun güzelim anları kaçıp gidiyor.

Kuzumun anne olup bana yemek yaptığı zamanlar. "Balık yapıyım mı sana annesinin kuzusu. Çokmu acıktım annesinin bitanesi diye diye bana yemeklerde yapar.

Mart ayı başında park gezintimiz. Kendi sallanmadı yavrularını sallıyor. Kedi, köpek, ayıcık hepsi yavrusu bu küçük hanımın. Poz ver deyince binbir surat bu böcük.

Geçen haftaki park gezintimiz. Çocuklarla oynamaya bayılıyor. Hemende arkadaş bulabiliyor kendine.

Elanur ablamız 23 nisanda gösteri yapacakmış. Anadolu ateşi müziği eşliğinde.Bizim ki evde anadolu ateşi diyediye tepiniyor oda yapıyormuş gösteri. Birde ablasının tüllü eteğinden istedi. Bende evdeki kardeşimin gelin arabasından arta kalan tüllerle yapıverdim bişey.

İşte eteğimizden ilk denemeler.  uçları kesilip düzeltilecek, astar dikilecek içine. Babamız ve dayımız da yapım aşamasında yardım ettiler bize.

Geçen hafta babası evdeydi. Kahvaltı ettikten sonra anneannesine bırakıyordu Asya'yı. Değişik kahvaltı denemeleri yapmışlar baba kız. hergün dondurmalar yemişler, anneyle hiç yok ama...:)